Yürüdüm. Evleri geçtim. Ağaçları,
sandalları, sardunyaları… seni andıran ve beni morartan bütün imajları teptim.
Yürüdükçe uzadı boyum. Yürüdükçe renk aldı gözlerim. Anlamım da değişti. Mânâm
derinleşti. Sessiz ırmakları geçince sesli bir yalnızlık gördüm. Selam verdim. Durmadım,
yürüdüm. Bulutlar, güneş ve ay da bitince boşluğa geldim. Hiçbir şeyler
alanına. Bir ara seni görür gibi oldum. Önemsemedim. Yürüdüm.
