Şehrin gürgen kıskacından şiirler yazdım sana. Bir uzak sayfanın seyrinde sıtma nöbetlerinden kurtulman için. Tenine ve kulağına gelen sesin sağından yürü benimle. Irmakların ve kestane çiçeklerinin yamacından uzat elini. Beni sana sevdirecek her yolu öğret. Gir alabildiğine uzanan denizlerimin çarşaf serinliğine.
Ben belki o zaman büyürüm hatırın için. Seni sevmeyi öğrenmenin heyecanıyla kaçar uykum. Sesim, şiirim alnımda bir güzellik teşkil eder. Senin alnına bir önderlik bir yol sunar çizgilerim. Yolunu kaybetme korkunda yok olur gider böylece. Hayat bize sonunu bildiğimiz yollar gösterir. Parmak ucunda o zaman belki ben beliririm.
Her türlü dertten azade, yürürüz hayalinde gölgemizin. Yaprakları yeşillenirken hayatın yeni bir şarkı bestelenir. Ey yarım asırlık okyanuslara güz giydiren bahar. Beni dünyanın kuzeyinde vakitlice bir başkaldırının ortasında bırak. Ve yolumu aşka çıkar. Ben de geçerim böylece köprüsünden hayatın. Duyarım serinliğini kuş cıvıltılarının.
