Tutundum. Tutunmak fiili anlam kazandı. Ellerime kekik damlattım, taze böğürtlenler ve garip bir fuko sarkacı. Gemilerim trenlerinle birleşirken yeni açılan dolunaydan saçlarına gülümser kokular kuruttum. Gül renginde yeni bir yakamozdu yanakların, kahve desenli güzel martılar şarkılar ve deniz. Hiç demeden susup öylece biriktirirken sesimizi, kırmızı rüyalar ve malihülyalar ismini söyledi. İsminin söylendiği söylencelerden hissemi çıkardım. Bu yeni adımın ilk harfiydi. Ben yanlış bir yoldan geçerken gördüm en güzel gözlerini. Duraklar, manifaturalar ve boş kağıtlar anlam kazandı. Dahası senetler, bonolar, kredi kartları yitirdi anlamını. O an, o anlam, leylek lakırdıları, güvercin damlaları, hepsi birer surette görünüp isminin yerini kavradı. Kavramak fiili yeni bir anlam kazandı.
Ben şairliğin gökyüzünden ilhamsız inen yağmurlarını, yeni ve beyaz bulutlara meylederken tütünümü ve seni yanıma almadan yapamazdım. Dumanların ve gri okyanusların şakaklarında beyaz bir tül gibi açmadan semayı, tabiatın ve tüm diğer çiçeklerin bütüncül girdaplarına savrulamazdım. Beni saçlarımdan yaralasınlar bol kurşun sevenler. Kuşun kederini bir çırpıda sezen kanat çırpıcılar kilitlesin ellerimi. Taze baharlar yosunlar sersinler ellerine. Böyle uğuldasın uğuldayacaksa gökyüzü. Uçaklar, helikopterler ve jetler susturulsun. Susturulma sebebi olarak “kuşların sesini bastırıyordu da” yazılsın. Beyaz bir gelinlik de giydirilsin sonra, sevip kavuşamayanların manevi huzurunda. Giydirilsin ki sevip kavuşamamak anlam kazansın.
Gömleğimi çıkardım. Gömleğimi çıkarmak anlam kazandı. Kıtaların kurallarında bir eksiklik sezip bütün kara parçaları yeniden çizildi. Atlaslara elin değeli, bütün atlaslar değişti. Yuvarlak dünya yerine, “Dünya düzdür, o da Çarşamba ovasıdır” yazıldı. Çarşamba ovası metinden çıkarılıp “ellerin” kelimesi eklendi. Böylece ifade “dünya düzdür, o da ellerindir” şekline döndü. Gözlerinin yuvarlaklığı hesaba katılıp “dünyayla işimiz yok” sonucuna varıldı. Edilgen yapılı cümleler anlam kazandı.
Şimdi ben ceketini güneşte kurutan kuşlar adına her sokakta yürüyorum. İsminin geçtiği mısraların önüne taze kesilmiş bileğimi koyuyorum. Hayat bana yeni bir yaşam sunuyor. Sunulan yaşamı görüp seviniyorum. Dudaklarından bir ses ismimi söylüyor. İsmim bütün anlamlarını yitiriyor. Geriye bir tek sen kalıyorsun. Geriye bir tek sen kalmak anlam kazanıyor.
Böyle bir günde yeni ve türlü şarkılar söylüyorum: Sigaramın dumanı da dumanı... Bunca yıl sonra ergenliğime dönüş. Adının ilk harfi kadar sessizleşiyor gençliğim. Ben yürüyorum. Yürüdükçe anlam kazanıyorum.
