Beni sürecekseniz sürün
Çünkü küsmedim insanlara
Ülkemi, derdimi, tasamı yanıma alıp aşkın öldüğü bir çağda aşk şiirleri yazıyorum. Kimse kimseye kalleşlik etmiyor, kimse kimsenin ardından kinlenmiyor. Temiz, tertemiz bir sevdaya karışıyor ruhumuz. Elinde kağıt kalem şiir yazıyor herkes:
“Ben sevdamı gökte bulmuşum
Ölsem uçarım, düşecek yerim yok” diyor biri,
“Bana şiir getir gittiğin yerlerden” diye karşılık veriyor diğeri.
Beni sürecekseniz sürün. Madem böyle bir dünyaya doğmuşum, süreceğiniz hiçbir yer memleketimden uzak değil. İster dağ başı, ister taş duvar. Ben şairlerle dost olmuşum. Bu, ölümsüzlüğü tatmış olmam anlamına gelir.
Vuracağınız hiçbir darbe sarsmaz beni. Bedenimden sıyrılmışım ben, dört nala bir at çiftesi ruhu etkiler mi?
Gözlerin geliyor sonra birden
Şafak kırmızı açıyor gökte.
Kafiyem oluyorsun ne güzel. Redifim, teşbihim, aksim, helalim. Adınla başlıyorum şiire:
Sen, adına aşk dediğim kadın,
Şiir getir gittiğin yerlerden.
