Bir arkadaşımın
da başına gelmişti; yazdığı bir şiiri başka biri okumuş ve youtube’a yüklemiş. Ben
de “hadi len” demiştim para karşılığı tutmuşsundur sen o adamı. Öyle değilmiş.
Siz olmayan
okuyucularımdan biri “Leyla’nın Gemileri”ni okumuş, kayıt yapmış ve herkese
dinletmiş. En son babalar duyar hesabı, en son yazının sahibi öğrendi bunu. Bir
yerlerde birileri yazınızı okuyor ve bundan haberiniz yok. Garip, garip ama çok
güzel bir duygu bu.
Leyla’lı
yazılarımın bir kadın sesine yakışacağını hiç düşünmemiştim. Ama yakışmış doğrusu.
Bir kadın, leyla diyor ve yakışıyor. Olmaz deme olmaz olmaz demiş şarkıcının
teki.
Sözün özü,
hiçbir iddiaya, hiçbir amaca, hiçbir kurguya, hiçbir düşünceye yer vermeyen,
baştan sona doğaçlama yazılan yazılarımın başkaları tarafından okunması, üstelik
ses kaydı alınıp haberim olmadan hiç tanımadığım insanlarca dinlenmesi vs vs vs
güzel şey doğrusu. Ne demiştik: kalanın da gidenin de gönlü hoş olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder