Son Defaymış Gibi Değil, Son Defa Leyla...

Dünyanın en leyla kadınıydı o

Düşler biçiminde hüzünlü, çocuklar gibi şen şakrak

Hani diyorum, bir tavla daha mı atsak?

Biliyor musun, bir yılın sonu şimdi. Çam ağaçlarısız, gürültüsüz, tam senlik işte. Caddelerde sarhoş yok, E1 hala ekspres. Deniz desen, bıraktığın gibi, yalanıp duruyor tuzunu dudaklarının…

Saat 5 dedi mi çıkıyor bütün memurlar, sabah 6’da poğaçalar hazır, beğenmediğin afişi de geçen gün kaldırdılar. Kuşlar leyla diye ötüyor, okul leyla sesiyle paydos, senin kokunu çekiyor hala kumsal…

Kelebeğin kanatlarından doğan salyangozun çizgilerini gün gibi anımsıyorum. İçinde biz olan odayı, denize nazır çayları, gülmeni, en çok da omuzlarını… hatta ille de onları…

Hiçbir şey yapamazsam oturur seni yazarım diyordum ya, beceremiyorum. Eksik kalıyor her şey, hiçbir şeyi sığdıramıyorum. Zannediyorlar ki, seni hala seviyorum. Hala üzerine titriyorum. Adın geçince duruluyorum. Uzaklara dalışım senin yüzünden, uzaklarda kalışım hep senden. Daha neler dimi? Boşunaymış gibi aylak aylak sabahlara kadar… Ben olsam da olmasam da ev alacaktın ya Samsun’dan… Hadi şimdi gel de al…

Zannederdim ki, insan sevdiğine benzetir herkesi. Arkası dönük herkes, birilerinin sevdiğidir. Sen neden kimseye benzemedin? Üç kuruşluk dalga değil miydi yani bütün mesele. İki laf, bir okkalı bakış almıyor muydu aklını insanın. Gözden uzak olan, gönülden uzaklaşmıyor muydu yani? Şair haklıymış: "Aşk eskidikçe aşktır, sevgi eskidikçe sevgi." Hay benim gerizekalı kafama dimi?

İşte böyle ansızın düşüyorum ellerine yok misali. Ne sesim kalıyor ne öfkem. İçimden bir ses Leyla diyor. Söze giriyor uzaktan sevdiğin bir yanım: “Sevda sahrasında mecnun değilsen, ne Leyla’yı çağır, ne çölü incit.” Mecnunum diyorum, sonra simsiyah oluyorum bir kadını müjdeler gibi… Simsiyah, boynuma dolanan saçların kadar… Nasıl da güze çalıyor gazellerim, al beni şimdi, bu ölümden kurtar…

Bugün günlerden Leyla diyor takvim… Her günüm leyla diyor içimden bir ses...

Öyle özlemek falan değil de kızım, ne bileyim… Öyle işte…