bir önceki yazı ve bazı diğer şeyler hakkında

kimi yazılar ilk okuyuşta çarpar insanı. çarpmanın da ötesinde bilettir sanki başka bir aleme, hiç bitmesin istersin bu yolculuk. kim bilir benden önce kimler anlattı bu bilet-yolculuk benzetmesiyle bu okurken kaptırma halini. ama olsun dedim bir kez de ben anlatayım. çünkü bu kez yazarını tanıyorum okuduğum şeyin. sadece tanımak mı. bir de bayağı tutkunum.

yazamam, edemem, bilemem ben diyesiymiş kendisi, ama bir yazmış tepesi dumanlı bu şehirde ormanlar yeşermiş, ormanlarda ağaçlar filizlenmiş , ağaçlarda kuşlar şakımış, kuşların şakıyışına tavşanlar uykularından uyanmış... uykudan uyanmış, gözleri çapaklı mahmur tavşanlar demişler "hayrola?"

herşeyleri herkeslerden önce öğrenen meraklı geyik diyesiymiş;
adı tekerleme, masalı güzelleme bir prenses geldi ormanımıza, ona hoşgeldine gidilecek, kuşlar besteledikleri şarkıya prova yapıyorlar.

gözleri çapacıklı tavşanlar kulak kulağa vermişler bir zaman fısıldaşmış hallenmişler, tekmili birden hoşgeldine gitmeye karar vermişler. kuşlara bize de görev verin demişler.

kuşların maestrosu diyesiymiş, şarkının bazı yerlerinde es veriyoruz, siz de o arada zıplarsınız, şarkının ahengi artar.

minik tavşan es de ne ola ki diyesiymiş de susturmuşlar, iyi de olmuş zira maestronun böyle cahillere hiç tahammülü yokmuş.

provalar edilmiş, hazırlıklar tamama erdirilmiş. hürmeten aslana davetçibaşı ceylan gönderilmiş, aslan adı gibi gözleri de davetkâr ceylana, elbet ben de gelirim demiş.

toplanmışlar orman ahalisi varmışlar güzeller güzeli prenseslerinin yanına. prensesesin güzelliği tüm ahaliyi büyülemiş, maestronun bir kaç kez başlama hareketini yapması gerekmiş. ve sonunda başlamış hoşgeldin şarkısı;

cik cik cik cik zıp zıp  cik cik zıp zıp cik cik zıp zıp ve de cik ve de zıp