Savur Gözlerindeki Entarisiz Efkarı, Adında Ceylan Yavrusunu Andıran Bir Kelebek Saklı Senin

Çünkü romanın prensleri dört gün dört gece kapında yatmış da, bana mısın dememiş elletmemiş kelebeklerini Akdeniz’in. Hem sorsan neler söyler, ağzı dili gümüş lakırdı, yaylan kızım geliyor roman atlısı.

Kim demiş sevdiğini sevdiğine söylesin diye herkes? Cebimizde küheylan cakalı izmarit var bizim, beynimiz kokoreç kıvamında şiirlerle dolu. Dilimiz kilit, boynumuz aşktan ince, severler güzeli genç üse. Güzel dediğin, kendini gösterecek şöyle mehtaba ki, önce ceylanlar kıskanacak, sonra Kleopatra uğruna ressamlar boğdursun. Hey yavrum hey, salın şöyle boylu boyunca da, Karacaoğlan namına mısralar doldursun.

Bak dedim velet, bu sokaklara adımız kırmızı boyalarla yazıldı bizim. Bu dağların tepelerinde nice dilberler oraç çekiç kızartıyor. Dere kenarında kavak ağacı mıyız lan biz? Budarım ah vahlarını, olmuşları olgunlaşmış Madonna’nın, ziyade olsun.

Fırlat bize maskarası girdaplara dikizli gözlerden de, neşemiz diyorum yerine gelsin. Hani sen birinci kırlangıç mevsimlere gebeydin? Yoksa dilin bacaklarına dolandı da, ondan mıdır nöbetleri öksürüklerinde gizli iç çekişlerinin?

Af edersiniz, sizi bir gece yarısı tenhada sıkıştırabilir miyim? Gözlerinizin ahusuna vuruldum der, gerekirse müebbet yerim. Aşk dediğin dallı budaklı omuzlarından geriye kalan girdabın madam, biraz sakla da kıskanılsın şiirlerim.

Benim bir dalgam var şimdi tek sıkımlık. Bak desem, biraz sola kay desem, şöyle bir demlensen, gökyüzü bulutlarına dünya turu verecek de, bulutlar sizi bırakıp gitmeyecek, o derece.

Bakar mısınız? Hakkınızda çıkan dedikodulara ne cevap vereceksiniz? Meğer Parlement caddesinde Malbora’yı Winston’la aldatmışsınız. Parlement sizden şikim şikim şikayetçi, Malbora tirim tirim titriyor, winston da kendine fena fena sansür uygulamış, öyle diyolla. -Bakın ben Malborayı Winstonla aldatmadım, hele Parlement caddesinde hiç aldatmadım, biz Parlementle birbirimizi seviyoruz. -Parlement’le mi? Ama siz malborayla evlisiniz? -Evet ama Parlementi seviyorum. Napabilirim.

Sonra sen, televizyonu kapattın. Bütün dedikodulardan uzak, sessizce bir Parlement yaktın. Anladın, magazin artık ciğerlerimize işlemiş. Işığı söndürdün. Dolambaçlı hikayeme daldın. Dün gece de buna benzer bir şey olmuştu dedin. Boş ver dedim. Gözlerine dört defa kelebek damlattın. Efkarıma boylu boyunca uzandın. Geriye tek kullanımlık ay ışığı bıraktın. Bir ara durdun, belki de onlar haklıdır dedin. Boş ver dedim, boş verdin…